خالی بر چهره ی خورشید

امروز صبح 17( خرداد 1391 ) پدیده ی کم نظیر گذر زهره ازمقابل خورشید در آسمان ایران قابل رویت بود. این

پدیـده که از پدیده های نادر نجومی به شمار می رود بعد از 105 سال دیگر یعنی در سال 1496 خورشیدی

(2117 میلادی ) قابل رویت است. گذر زهره هنگامی رخ می دهد که خورشید، سیاره  ی زهره (ناهید) و ناظر

زمینی در یک امتداد قرار گیرند که در این صورت سیاره ی زهره جلوی قسمتی از نور خورشید را که باید به

چشم ناظر برسد می گیرد و آن قسمت از قرص خورشید تاریک دیده می شود. در عکس بالا سیاره ی زهره به

صورت خال زیبایی بر چهره ی خورشید نمایان است.

اعضای انجمن فیزیک و نجوم دبیرستان علامه امینی رودان امروز صبح شاهد این پدیده ی بسیار جذاب و زیبای

نجومی بودند. به امید اینکه بار دیگر آن را ببینید.

نوترينوها فعلا از محدوديت سرعت تبعيت می کنند

بر طبق آزمايشات سرعت نوترينوها دقيقا به همان اندازه است که بايد باشد نه حتي يک نانو ثانيه اضافه تر.

ادامه نوشته

کتابهای فیزیک موجود در گروه

گروه آموزشی فیزیک چند جلد کتاب جدید جهت استفاده همکاران تهیه نموده است. همکاران محترم می توانند جهت امانت گرفتن کتاب به دفتر گروه های آموزشی مراجعه نمایند. لیست کتاب ها در ادامه مطلب آمده است.

ادامه نوشته

برندگان نوبل فیزیک 2011

آکادمی علوم سلطنتی سوئد درمورد جایزه نوبل فیزیک 2011 در رشته فیزیک تصمیم گرفت نیمی از جایزه را به شائول پرلماتر و نیم دیگر را به‌طور مشترک به برایان اشمیت و آدام رییس، به‌خاطر کشف انبساط تندشونده عالم به روش مشاهده ابرنواخترهای دوردست اهدا کند.

ادامه نوشته

سوالات مسابقات آزمایشگاهی

برای دانلود سوالات مسابقات آزمایشگاهی مرحله شهرستانی سال ۸۹-۸۸ بر روی ادامه مطلب کلیک کنید.

ادامه نوشته

کوچکترین سیاره خارج از منظومه شمسی

تلسکوپ ناسا کوچکترین سیاره خارج از منظومه خورشیدی را کشف کرده است. این سیاره به مانند سیاره ما زمین یک سیاره صخره ای است.

اما این سیاره بسیار داغ تر از آن است که برای حیات مناسب باشد. دمای یک سمت آن به حدود 2700 درجه فارنهایت می رسد.

نام این سیاره را کپلر 10-ب ( به نام تلسکوپی که آن را کشف کرده است )گذاشته اند.

ناتالی باتالها دانشمند ناسا گفت که اندازه ی این سیاره 1.4 برابر و جرم آن 41.2 برابر جرم زمین است. ستاره شناسان سیارات دیگری را خارج از منظومه خورشیدی یافته اند که از نظر جرم به زمین نزدیک ترند اما هیچ کدام به این کوچکی نبوده اند.

علت اینکه این سیاره این همه داغ است به دلیل این است که فاصله ی آن تا ستاره اش 20 برابر نزدیک تر از فاصله ی عطارد تا خورشید ماست.

نورسنج فوق دقیق کپلر (نام تلسکوپ) کاهش بسیار اندکی را در نور ستاره اندازه گیری کرد.این کاهش نور در اثر عبور سیاره از جلوی ستاره اش اتفاق می افتد. اندازه ی این سیاره از میزان کاهش های متوالی نور ستاره به دست می آید و فاصله ی آن تا ستاره اش از روی مدت زمان بین دو کاهش متوالی نور ستاره قابل محاسبه است.

این نخستین ماموریت ناسا درباره ی یافتن سیاره ای به اندازه ی زمین ، درون یا نزدیک به منطقه ی سکونت است. منطقه ی سکونت در یک سیستم سیاره ای منطقه ایست که آب به صورت مایع در سطح سیاره وجود داشته باشد. اما از آنجاییکه این سیاره هر 0.84 روز (تقریبا 20 ساعت و 10 دقیقه) یک بار به دور ستاره اش می چرخد ، در منطقه سکونت قرار ندارد.

ترجمه : سعید بخشی دهبارز

منابع:

1- http://www.orbitnews.org/NewsRss100364.aspx?NewsRssTitle=NASA+finds+smallest+planet+outside+solar+system+%0A++++%28AP%29

2- http://astrobiology.nasa.gov/articles/kepler-discovers-its-first-rocky-planet/

دقيق‌ترين آزمايش نسبيت عام، بر روي ميزتحرير انجام شد

با اندازه‌گيري تفاوت بسيار اندك دو ساعت كوانتومي با فاصله 0.1 ميلي‌متر از يكديگر، مشخص شد پيش‌بيني نظريه نسبيت عام درمورد كند شدن زمان در اثر ميدان گرانشي، درست‌تر از آني است كه پيش از اين تصور مي‌شد.

مجيد جويا: با اندازه‌گيري يك تفاوت بسيار اندك در دو ساعت كوانتومي، فيزيكدان‌ها ثابت كردند كه يكي از پايه‌هاي نظريه گرانش آلبرت اينشتين محكم‌تر از آني است كه پيش از اين تصور مي‌شد.

اين آزمايش، تازه‌ترين نمونه از سري آزمايش‌هايي است كه دانشمندان براي موشكافي يكي از پيش‌بيني‌هاي اينشتين انجام داده‌اند، اين‌كه ساعت‌ها در ميدان‌هاي جاذبه‌اي قوي‌تر، آهسته‌تر كار مي‌كنند.

به گزارش نيچر، براي چندين دهه دانشمندان ساعت‌ها را در ارتفاعات بالاتري كه جاذبه زمين در آنها كمتر است، قرار مي‌دادند و تغييرات متعاقب آن را اندازه‌گيري مي‌كردند. از يك ساعت در يك برج دانشگاه هاروارد در دهه 1960، تا ساعت‌هايي كه در دهه 1970 در هواپيماها قرار مي‌گرفتند، تا ساعتي كه در سال 1980 در يك راكت قرار گرفت و هزاران كيلومتر دورتر از سطح زمين به فضا ارسال شد؛ دانشمندان هر چه تلاش كردند، نتوانستند نشان دهند كه نظريه اينشتين اشتباه بوده است.

اكنون، گروهي كه توسط هولگر مولر از دانشگاه بركلي كاليفرنيا هدايت مي‌شوند، تاثير جاذبه را بر تغيير زمان ده‌هزار بار دقيق‌تر از هر آزمايشي كه تا پيش از اين انجام شده بود، اندازه‌گيري كرده‌اند. آنها نشان دادند كه تاثير جاذبه بر زمان با دقت7 قسمت در ميليارد قابل پيش‌بيني است.

نكته جالب توجه اين آزمايش در اين بود كه آنها اين كار را تنها با استفاده از دو ساعت آزمايشگاهي انجام دادند كه بيش‌از يك دهم ميلي‌متر اختلاف ارتفاع نداشتند؛ و اين يعني انجام آزمايشي بر روي يك نظريه بسيار پيچيده با استفاده از مجموعه‌اي كه در دنياي امروز آزمايش‌هاي بزرگ و پيچيده فيزيكي، بي‌اندازه ابتدايي به نظر مي‌رسد.

«انجام آزمايش‌هاي بسيار دقيق روي ميز آزمايشگاه چيزي نيست كه تنها مربوط به گذشته باشد»، اين عقيده مولر است. تيم تحقيقاتي وي نيز شامل آكيم پيترز از دانشگاه هومبولت برلين و استيون چو، شخص وزير انرژي ايالات متحده بود.

ساعت اتمي، كاربردهاي ديگري هم دارد
بسياري از ساعت‌هاي اتمي از پالس‌هاي بي‌نهايت منظم اتم‌ها استفاده مي‌كنند كه بين حالت‌هاي تحريك شده انرژي تغيير حالت مي‌دهند. ولي آزمايش مولر بر فركانس بنيادين كوانتوم اتم سزيوم با انرژي حالت عدم تحريك اتم اتكا داشت. اين فركانس به‌قدري بزرگ است كه فيزيكدان‌ها هيچ‌گاه گمان نمي‌كردند كه روزي بتوان از آن به عنوان ساعت استفاده كرد. ولي يك تداخل‌سنج ويژه مي‌تواند تفاوت بين دو ساعت اين چنيني را كه تحت تاثير نيروهاي متفاوت جاذبه قرار دارند، اندازه‌گيري كند.

يون يي، متخصص ساعت‌هاي اتمي از مركز مشترك اخترفيزيك آزمايشگاهي در بولدر كلرادو مي‌گويد:‌ «چيزي كه در مورد كار آنها جالب توجه است، اين است كه آنها از كل اتم به عنوان يك ساعت استفاده مي‌كنند».

مولر و گروهش، اتم‌هاي سزيوم را به يك قوس در طول يك فاصله خلا پرتاب كردند و آن‌ها را تا نزديكي صفر مطلق سرد كردند. در ميانه مسير، فوتون‌هايي از يك ليزر اتم‌ها را به دو حالت متناوب مكانيك كوانتوم تقسيم كرد. در يكي از آن دو، يك اتم يك فوتون را جذب كرد و قوس حركتي آن به ميزان اندكي بالاتر رفت، و به اين ترتيب از ميزان جاذبه براي آن اندكي كاسته شد و زمان هم كمي سرعت گرفت. در ديگري اما، اتم در قوس پاييني ماند، جايي كه جاذبه قوي‌تر بود و زمان هم اندكي آهسته‌تر بود. يك تفاوت فاز در فركانس بنيادين اين دو اتم، كه توسط تداخل‌سنج اندازه‌گيري شد، نشان دهنده يك تفاوت اندك در زمان بود.

تله‌هاي ليزري
اين آزمايش از يك تله ليزري اتم بهره مي‌برد كه استيون چو آن را اختراع كرد و برنده جايزه نوبل در سال 1997 / 1376 شد. داده‌ها براي تحقيق كنوني كوتاه زماني بعد از آن گردآوري شدند، هنگامي كه چو در حال استفاده از اين مجموعه براي اندازه‌گيري يك ثابت متفاوت بود، شتاب جاذبه.

ولي مولر مي‌گويد كه در اكتبر 2008 / مهر 1387، گويي به او الهام شد كه مي‌توان از داده‌هاي مشابهي براي نشان دادن ثابت بودن تاثير جاذبه بر زمان استفاده كرد. او ابتدا اي‌ميلي براي چو فرستاد، و سپس اي‌ميل ديگري براي مدير آزمايشگاه ملي لاورنس بركلي در كاليفرنيا، كه سه روز بعد به او پاسخ داد و از ايده وي استقبال كرد.

چو نيز در پاسخ به اي‌ميل خبرنگار نيچر، گفت كه او زمان كار بر روي تحقيق كنوني را در طول شب‌ها، آخر هفته‌ها و در جريان سفرهاي هوايي به دست آورده بود (بعد از انجام 70 تا 80 ساعت كار هفتگي به عنوان وزير انرژي! ايالات متحده)

نتايج اين آزمايش مي‌توانست يك روز كاربردهاي عملي داشته باشد. اگر تاثير جابجايي زمان جاذبه ثابت نباشد، آن‌گاه پژوهشگران شايد مجبور شوند در مورد ميزان دقت ساعت‌هاي اتمي جديد كه با ماهواره‌هاي سيستم موقعيت‌ياب جهاني به مدار زمين فرستاده مي‌شوند، دوباره فكر كنند. ولي مولر نشان داد كه اين تاثير به طور غير عادي با نتايج آزمايش سازگاري دارد. او مي‌گويد: «اكنون ما مي‌دانيم كه فيزيك درست است».

اين آزمايش همچنين بر مجموعه ساعت اتمي در فضا (ACES) فشار وارد مي‌آورد، آزمايشي كه توسط سازمان فضايي اروپا در حال انجام است و قرار است كه تا سال 2013 / 1392به ايستگاه فضايي بين المللي بپيوندد. تحقيق كنوني در عين حال اندازه‌گيري‌هاي كنوني ACES از تاثير جابجايي زماني جاذبه را تا سه رقم اعشار بهبود مي‌بخشد.

كريستوف سالومون پژوهشگر ارشد ACESمي‌گويد كه اين ماموريت تقريبا 100 ميليون يورو هزينه در بر خواهد داشت، كه هزينه پرتاب آن را نيز بايد به آن اضافه كرد. در مقابل، به گفته مولر، آزمايش مولر بر روي ميز آزمايشگاه، در مجموع چيزي كمتر از يك ميليون دلار هزينه داشته است. سالومون مي‌گويد كهACES هنوز معتبر است چرا كه دو آزمايش بنيادين ديگر را در زمينه فيزيك انجام خواهد داد، و همچنين به پژوهشگران كمك خواهد كرد تا هماهنگي ساعت‌هاي اتمي زميني را نيز بهتر كنند.

كليفورد ويل، ازفيزيكدانان دانشگاه واشينگتن در سنت لوئيز ميسوري، مي‌گويد كه نتيجه آزمايش مولر پنجره‌اي را كه اكنون براي نظريه‌هاي جايگزين در مورد جاذبه وجود دارد و برخي از نظريه پردازان در حال كار بر روي آنها هستند، باريك‌تر خواهد كرد.

ويل همچنين از اين كه چو وقتي براي همكاري با اين تحقيق پيدا كرده بود، شگفت‌زده شده بود. او مي‌گويد: «آخرين باري كه يك عضو كابينه رئيس‌جمور، مقاله‌اي را در مجله نيچر در مورد فيزيك بنيادين منتشر كرده بود، چه زماني بود؟».

منبع: خبر آنلاین به نقل از http://imannasa2000.blogfa.com/post-1960.aspx

برخورددهنده هادرون اساس فيزيک نوين را کشف مي کند

  برخورددهنده بزرگ هادرون (ال اچ سي)  مطالعه اي را شروع کرد که مي تواند به کشف شالوده هاي فيزيک نوين منجر شود.

    


 

    دانشمنداني که روي اين دستگاه اروپايي کار مي کنند پرتوهايي از ذرات پروتون را با نيرويي بي سابقه به هم کوبيدند.

در پي تاييد وقوع اين برخوردها، صداي شادي و کف زدن در اتاق کنترل "ال اچ سي" بلند شد.
اين برخوردهاي هفت تريليون الکترون ولتي آغازگر تحقيقات فشرده اي طي 18 تا 24 ماه آينده در اين برخورددهنده عظيم ذرات است.
دانشمندان اميدوارند که اين مطالعه باعث درک تازه اي از ماهيت کيهان و چگونگي پيدايش آن شود.
اما آنها مي گويند که ارزيابي و تحليل داده هاي جمع آوري شده از اين آزمايش زمان خواهد برد و افکار عمومي نبايد انتظار نتايج زودهنگام را داشته باشند.
"برخورددهنده بزرگ هادرون" يکي از بزرگترين پروژه هاي علمي است که بشر تاکنون به آن دست زده است.
اين تجهيزات که در يک تونل 27 کيلومتري زير مرز فرانسه با سوئيس قرار دارد، ذراتي را که با سرعت نزديک به سرعت نور حرکت مي کنند به هم کوبيد.
دانشمندان انتظار دارند در جريان اين برخورد پديده هايي فيزيکي که تاکنون رؤيت نشده است بروز کند.
يکي از اهداف اصلي اين آزمايش شناسايي ذرات موسوم به "بوزون هاي هيگز" خواهد بود.
تصور مي شود که اين ذرات نقشي عميق در ساختمان کيهان بازي مي کنند و به دانشمندان امکان خواهند داد توضيح دهند که چرا ماده داراي جرم است.
"برخورددهنده بزرگ هادرون" که در آزمايشگاه سرن واقع است در سال 2008 دقايقي پس از آغاز فعاليت از کار افتاد، اما اواخر سال گذشته بار ديگر راه اندازي شد و فعاليت هاي آن در اين فاصله درحال افزايش بوده است.
دانشمندان از روز 19 مارس دو پرتو ذرات پروتون را در جهات مخالف در تونل هاي اين آزمايشگاه به حرکت در آوردند و برخورد دادن پرتوها از سه شنبه شروع شد. حلقه اصلي "برخورددهنده بزرگ هادرون" از 1200 آهن رباي ابررسانا تشکيل شده است.
چهار دستگاه عظيم رديابي طي ماه هاي آينده اين برخوردها را مطالعه خواهند کرد.
"برخورددهنده بزرگ هادرون" پس از تکميل اين آزمايش براي انجام تعميراتي به مدت حداکثر يک سال بسته خواهد شد و پس از بازگشايي برخوردي دو بار شديدتر را آزمايش خواهد کرد.

منبع: http://imannasa2000.blogfa.com/cat-52.aspx

فيزيكدان ايراني اصل هم‌ارزي انشتين را به چالش مي‌كشد

دکتر شروین تقوی ، پژوهشگر و متخصص فیزیک اتمی در آژانس فضایی موفق به ابداع نوع جدیدی ازساعت های اتمی با ویژگی های خاص شده که در صورت موفقیت آزمایش ها و تست های نهایی در حال انجام بر روی آن می تواند برخی از اساسی ترین فرضیه های علم فیزیک را به طورجدی به چالش کشیده و تحولی را در عرصه فیزیک اتمی رقم بزند

---

کد خبر : 03831 تاریخ انتشار : ۱۶ اسفند ۱۳۸۸

---

ايسنا: اين دانشمند جوان ايراني در ساعت اتمي خود براي نخستين بار از دو ايزوتوپ اتم جيوه استفاده مي‌كند كه اگر بتوان ثابت كرد که باندهاي اندروني (hyperfine structure) آنها با زمان تغيير مي‌كنند براي نخستين بار در تاريخ فيزيك، وزن ذرات بنيادي تشکيل دهنده هسته اتم به صورت مستقيم محاسبه مي‌شود.

 

با اثبات اين كه اين وزن با زمان تغيير مي‌کند، برخي فرضيه هاي فيزيک اتمي اولويت داده شده و بر عکس برخي فرضيه هاي بزرگ فيزيک مثل فرضيه برابري انشتين با چالشي جدي مواجه مي‌شود.

 

دكتر شروين تقوي در گفت‌و‌گويي تلفني با خبرنگار علمي ايسنا خاطرنشان كرد: ساعت اتمي، ابزاري براي سنجيدن زمان با دقت فوق‌العاده بالاست كه اتم را به عنوان مرجعي براي ميزان كردن ساعت‌ها به كار مي‌برد.

 

اتم، داراي باندهاي انرژي دروني است كه انرژي را مي توان به فعاليت‌هاي تكراري ربط داد كه تكرار آنها مي‌تواند يك مرجع زماني باشد كه يك نوسانگر را به آن قفل كنيد و به اين ترتيب باند انرژي آن اتم مرجعي براي سنجش زمان مي‌شود.

 

وي خاطرنشان كرد: از كارهاي روزمره تا پيچيده‌ترين محاسبات و آزمايش‌هاي علمي نيازمند زمان است. براي سازمان فضايي آمريكا (ناسا) هم مساله اندازه‌گيري دقيق زمان خصوصا در محاسبات مربوط به پرتاب ماهواره‌ها و فضاپيماها اهميت فوق‌العاده‌اي دارد.

 

 از آن جا كه مسافت حاصل ضرب سرعت در زمان است، اگر مرجع زماني شما مقداري ثابت نباشد، محاسبه مسافت با خطا همراه بوده و در نتيجه موشكي كه به دوردست‌هاي فضا فرستاده مي‌شود در مدار صحيح قرار نمي‌گيرد. اين مساله باعث شده كه مطالعات در زمينه ساخت ساعت‌هايي هر چه دقيق تر مورد توجه ناسا قرار گيرد.

 

تقوي درباره ساختار ساعت اتمي ابداعي گفت: در اين ساعت اتمي براي اولين بار از ايزوتوپ 201 اتم جيوه استفاده شده كه تاكنون كار چنداني با آن نشده است. در اين تحقيقات، باند انرژي (hyperfine structure) اين ايزوتوپ جيوه را به ميزان 100 ميليون بار دقيق‌تر از آنچه تاكنون حساب شده محاسبه كرديم.

 

خوبي اين باند انرژي اين است كه تابع تركيب خود هسته اتم است و بنابراين تغيير در محيط بيروني اتم تاثير چنداني بر اين باند انرژي نخواهد گذاشت، لذا باند انرژي را مي‌توان به عنوان يك مرجع انرژي استفاده كرد.

 

مي دانيم كه هر انرژي يك فركانس مشخص دارد، پس مي‌توانيم يك اتم را در تله بيندازيم و انرژي درونيش را به عنوان يك مرجع فركانس استفاده كنيم و فركانس يك نوسانگر را به آن قفل كنيم.

 

فركانس اين نوسان چون به فركانس اين انرژي ثابت و دقيق قفل شده، پس بنابراين فركانس اين نوسان هم ثابت و دقيق خواهد بود. اين فركانس به سادگي به زمان قابل تبديل است و بدين ترتيب ما يك ساعت اتمي درست كرده‌ايم.

 

تقوي خاطرنشان كرد: نتيجه كارمان را سال پيش در يك كنفرانس مشترك دوسالانه بين آمريكا و اروپا در فرانسه ارائه دادم و در حال حاضر مشغول انجام آزمايش‌هاي بيشتر با اين ساعت هستم.

 

وي در گفت‌و‌گو با ايسنا تصريح كرد: مرحله بعدي تحقيقات اين است كه دو ايزوتوپ جيوه را در در يك ساعت اتمي (Dual isotope atomic clock) استفاده كنيم.

 

در اين طرح براي اولين بار از دو ايزوتوپ جيوه 201 و جيوه 199 در يك ساعت اتمي استفاده مي‌شود كه اگر بتوانيم آزمايش كنيم كه باندهاي اندروني اين دو ايزوتوپ با زمان عوض مي‌شود، مي‌توانيم براي اولين بار وزن ذرات بنيادي تشكيل دهنده هسته اتم موسوم به «كوارك» را به طور مستقيم اندازه‌ بگيريم و اگر نشان دهيم، اين وزن با زمان تغيير مي‌كند، صحت برخي فرضيه‌هاي فيزيك (نظريه ريسمان) اثبات شده و در مقابل فرضيه برابري (اصل هم ارزي) انشتين زير سوال مي‌رود.

منبع: http://www.konjkav.com/index.php?option=com_content&task=view&id=3831&Itemid=107

ماهنامه زنگ نانو

نخستين شماره ماهنامه زنگ نانو توسط باشگاه دانش آموزي فناوري نانو به منظور ارتقاي سواد علمي دانش آموزان در زمينه ي علوم و فناوري نانو و زمينه سازي براي تحقيق و پژوهش در اين حوزه در مهر ماه 1388 منتشر شد.

آدرس سايت : www.nanoclub.ir

ليزر كاتدار

فیزیک‌دانان توانسته‌اند برای اولین بار، پرتوهای لیزر خمیده تولید کنند و با استفاده از آن، صاعقه‌های منحنی‌شکل تولید کنند

در افسانه‌های اسکاندیناوی آمده است که تور؛ خدای رعد و برق؛ صاعقه را با چکش خود منحرف می‌کرد. به زودی دانشمندان قادر خواهند بود تا با استفاده از پرتوهای خمیده لیزر، به این افسانه واقعیت ببخشند.

لیزر شاید هزاران کاربرد در هر بخش از جوامع مدرن داشته باشد، ولی تمام پرتوهای لیزر به لحاظ پایه‌ای شبیه به یکدیگرند: تک‌رنگ و مستقیم. ولی به گزارش نیچر، فیزیک‌دانان امریکایی توانسته‌اند این تصور غالب را با تولید اولین پرتوی لیزر خمیده بشکنند. پژوهشگران فیزیک اپتیک در دانشگاه آریزونا که تحت سرپرستی پاول پولینکین به تحقیق مشغولند، توانسته‌اند برای اولین بار پالس‌های لیزری به طول 35 فمتوثانیه را از یک سیستم استاندارد با هسته یاقوت و تیتانیوم بسازند. هر فمتو ثانیه، یک میلیون میلیارد بار کوچک‌تر از یک ثانیه است.

تفاوت پالس‌های لیزر مستقیم با لیزرهای استاندارد در این است که آنها به جای یک تک فرکانس نور، طیفی از رنگ‌ها را پوشش می‌دهند. سپس، هر پالس از یک لنز و ماسک شفاف «الگوی فازی» عبور می‌کند، که همه این‌ها در مجموع پالس لیزر را به مولفه‌های بنیادی‌ آن تقسیم می‌کنند. این کار شبیه به این است که یک قطعه موسیقی ارکسترال را تا جایی تقسیم کنیم که به نت‌های تشکیل دهنده آن برسیم.

منحنی شدت یک موج معمولی لیزر در اطراف محدوده مرکزی شدت آن، متقارن است؛ ولی ماسک و لنز مخصوصا برای این طراحی شده‌اند که یک منحنی شدت نامتقارن و غیر معمول را بر آن تحمیل کنند و پرتویی بسازند که اصطلاحا پرتوی آیری نامیده می‌شود. در سمت راست یک پرتوی آیری، محدوده‌ای با شدت نور خیلی بالا قرار دارد و مجموعه‌ای از محدوده‌های کوچک‌تر و کم شدت‌تر در سمت چپ قرار دارند.

جرمی مولونی، از فیزیک‌دانان دانشگاه آریزونا و عضو گروه پولینکین، می‌گوید که منحرف کردن صاعقه در اطراف ساختمان‌های بلند و دور کردن آن از فرودگاه‌ها، نیروگاه‌های برق و دیگر اماکن حساس، تنها یکی از کاربردهای پرتوهای خمیده لیزر است. او می‌گوید: «نوآوری واقعی این است که ما توانسته‌ایم در آزمایشگاه، نور را منحرف کنیم».

قوس پلاسما

هنگامی که پالس از لنز دور می‌شود، بین محدوده‌های دارای اختلاف شدت، انرژی جریان پیدا می‌کند. به دلیل عدم تقارن درونی، پرتو لیزر در طول اندازه‌گیری شده 60 سانتی‌متری خود، حدود 5 میلیمتر به راست منحرف می‌شود. این میزان، برای فرستادن پرتوها به زاویه‌های تیز کافی نیست، ولی می‌توان آنها را در کاربردهای میکروسکوپی، حول اجسامی مانند سلول‌ها هدایت کرد.

در اوج خمش پالس، تمرکزی از انرژی الکترومغناطیسی وجود دارد که وقتی از هوا عبور می‌کند، آن را یونیزه می‌کند و به دنبال خود یک قوس پلاسما بر جا می‌گذارد. دیمتریوس کریستودولیدس از دانشگاه فلوریدای مرکزی که از اعضای گروه پولینکین نیز هست، می‌گوید که این قوس‌های پلاسما می‌تواند در فرایندهای تحلیلی به ما کمک کند. او می‌گوید: «تشعشع‌های ایجاد شده در جریان فرایند، نشان دهنده ترکیب گاز هستند (که پلاسما از میان آن عبور می‌کند)».

فیزیک‌دانان لیزر، هم اکنون از پرتوهای ساخته شده از پالس‌های کوتاه لیزر برای برای قلم زدن «کانال‌های پلاسما» استفاده می‌کنند. این پالس‌ها، سرعت حرکت نور را در هوا تغییر می‌دهند؛ بدین‌شکل که سرعت نور را در مرکز پرتو، کاهش و در کناره‌ها، افزایش می‌دهند. این امر سبب می‌شود که پرتو، پیوسته به خود متمرکز شود و در فواصل طولانی، شدت بالایی را حفظ کند. این پرتو، نیتروژن و اکسیژن را در اطراف خود یونیزه می‌کند و محیط پلاسما به وجود می‌آورد.

مولونی و همکارانش، راهی برای هدایت این مسیرها یافته‌اند. آنها از نوع دیگری از لیزر استفاده می‌کنند که پرتوی آیری نامیده می‌شود. این نام‌گذاری به احترام ریچارد بیدل آیری، اخترشناس قرن نوزدهم است که ریاضیات حاکم بر چنین حرکتی را کشف کرد. پرتو‌های آیری به این دلیل خم می‌شوند که در واقع از ترکیبی از امواج به وجود آمده‌اند: یک موج عمده که بیشترین قسمت از شدت پرتو را در خود دارد؛ و تعداد زیادی از امواج دنباله‌رو که هر یک به اندازه نصف طول موج خود با موج بعدی اختلاف دارند. این موج‌ها با یکدیگر تداخل دارند، در نتیجه موج اصلی به یک سو و دنباله‌اش در جهت مخالف خمیده می‌شود.

گروه مولونی با ترکیب پرتوی آیری با یک پرتوی قدرتمند پالسی، کانال‌های پلاسمای خمیده‌ای ایجاد کردند که می‌تواند خم شود یا با استفاده از یک لنز مستقیم حرکت کند. مولونی و همکارانش روی کاغذ حساب کرده‌اند که اگر این پرتو‌های از زمین به ابرها شلیک شوند، خواهد توانست مسیری انحرافی برای صاعقه ایجاد کنند تا مانند یک مسیر اتصال زمین، انرژی ذخیره شده رعد و برق در آن مسیر تخلیه شود.

کاربردهای غیر عادی
پیش از این نیز از کانال‌های مستقیم پلاسما برای ایجاد آن تشعشع‌ها استفاده می‌شد که حرکت همگی آنها مستقیم رو به جلو بود. اما از آنجا که در این پالس‌های خمیده، جهت حرکت هر قوس در هر لحظه تغییر می‌کند، این تشعشعات را می‌توان در نقاط مختلفی از یک حسگر دریافت کرد. کریستودولیدس در این مورد می‌گوید: «اکنون به دلیل این‌که تشعشعات از الگوی خمیده پلاسمایی ناشی می‌شوند، می‌توانید به طور دقیق مشخص کنید که از کدام قسمت گاز می‌آیند».

ولی ژروم کاسپاریان، از دانشگاه ژنو در سوئیس که در این تحقیقات شرکت ندارد، در گفتگو با نیوساینتیست گفته است که کانال‌های پلاسمای تولیدی توسط پالس‌های لیزر، می‌توانند در مقیاس بزرگ‌تر، کاربردهای به مراتب غیر عادی‌تری نیز پیدا کنند. کاسپاریان و ژان پیر ولف، که او هم از دانشگاه ژنو است، تلاش می‌کنند با تاباندن پالس لیزر به درون ابرهای باردار، از کانال‌های پلاسما برای کنترل صاعقه استفاده کنند.

در سال 1383 / 2004، کاسپاریان و ولف، تجهیزات لیزری تولید کانال‌های پلاسمای خود را با خود به نیومکزیکو بردند تا بر روی طوفان‌های همراه با رعد و برق آزمایش کنند. آنها پالس‌های مستقیم لیزر را ده بار در هر ثانیه به درون ابرها تاباندند، به این امید که کانال‌های پر انرژی پلاسمای تولید شده در اثر تابش لیزر بتوانند سبب بروز رعد و برق شوند و از طریق این کانال‌های پلاسما به زمین منتقل شوند، و چیزی شبیه به سیم اتصال زمین برای رعد و برق ایجاد شود.

کاسپاریان در مورد این آزمایش می‌گوید: «ما نتوانستیم تخلیه آذرخش را حس کنیم، ولی توانستیم فعالیت‌های الکتریکی هم‌زمان با پالس‌های لیزر را حس کنیم». او فکر می‌کند که ایراد کار در اینجا بود که پلاسما، انرژی خیلی کمی برای تحریک کامل رعد و برق داشت، ولی پژوهشگران حدس می‌زنند که می‌توانند مشکل را با تغییراتی در سیستم حل کنند.

خم کن و شکل بده
کاسپاریان اهمیت کار جدید را نیز در همین جا می‌داند: «شکل دادن به این پرتوها با چنین شدتی، واقعا یک کار تاثیرگذار است».

این پرتوها هم‌چنین می‌توانند با ویژگی خود‌ترمیمی خود، از متوقف شدن در برابر موانع اجتناب کنند. از آنجاکه شکل و فرم یک پرتوی آیری با تداخل بین قسمت‌های مختلف آن مدیریت می‌شود، انسداد راه یک قسمت کوچک از پرتو، برای تخریب کل اطلاعات آن کافی نیست. وقتی که باقی‌مانده موج از کنار مانع رد می‌شود، قسمت‌های باقیمانده موج به سادگی قادر خواهند بود تا منحنی اصلی آیری و ویژگی متمرکز بودن بر خود ان را بازسازی کنند.

کاسپاریان که پیش از این نیز تجربه تاباندن لیزر به درون ابرها را دارد و با مشکلات خاص آن نیز آشنا است، می‌گوید: «این واقعا جالب است. چنین به نظر می‌رسد که انگار مستقیما از وسط مانع عبور کرده است. این، آنها را برای کاربرد در اتمسفر مناسب می‌کند، چون به این ترتیب آنها در برخورد با قطرات باران منحرف نمی‌شوند».

به گفته کاسپاریان، کار تیم کریستودولیدس در آینده می‌تواند با کار گروه وی ترکیب شود تا به هدف‌گیری پالس‌های لیزر و کانال‌های پلاسما به اهداف مشخصی مانند ابرها کمک کند؛ هر چند او به این نکته نیز اشاره می‌کند که پالس‌های لیزر را می‌توان با استفاده از آینه‌ها هم هدایت کرد، «ولی دیدن تخلیه‌های الکتریکی خمیده ابرها جالب خواهد بود».

علاقه یان والمزلی، فیزیک‌دان لیزر در دانشگاه آکسفورد در انگلستان نیز به چنین تحقیقاتی جلب شده و در مورد چشم‌انداز ایده هدایت صاعقه با لیزر نیز خوش‌بین است. او می‌گوید: «فناوری به جایی رسیده است که انجام این کار به زودی ممکن می‌شود و اگر آنها بتوانند این کار را انجام دهند، واقعا کار بزرگی انجام داده‌اند».

والمزلی بر این باور است که این روش می‌تواند کاربردهای دیگری نیز داشته باشد، مانند خم کردن جریان ذره‌ها در برخورد دهنده‌های نسل بعدی. فیزیکدان‌ها پیشنهاد استفاده از میدان‌های الکتریکی متصل به پلاسماها را برای شتاب دادن به ذرات باردار و دست‌یابی به انرژی‌های بالاتر مطرح کرده‌اند و چنین می‌گویند که استفاده از این فناوری، سبب می‌شود که برخورد دهنده‌ها بتوانند ابعادی خیلی کوچک‌تر از ابعاد فعلی خود داشته باشند.

کاربرد بالقوه دیگر، حک کردن کانال‌ها در شیشه برای تولید مدارهای مجتمع نوری است؛ بدین ترتیب می‌توان به جای سیگنال‌های الکتریکی که از طریق سیم ارسال می‌شوند، از پالس‌های نوری استفاده کرد. والمزلی می‌گوید: «این برای کاربری‌هایی که فشردگی و پیچیدگی را با هم می‌خواهند، راه حلی ایده‌آل است»

در نگاه اول، پرتوهای خمیده لیزر که می‌توانند از موانع بگذرند، برای اهداف نظامی نیز ایده‌آل به‌نظر می‌رسد؛ ولی به گفته کاسپاریان، این کار شانس زیادی برای موفقیت نخواهد داشت. دلیلش هم این است که تنها پرتوهایی با قطر کم (که به نسبت انرژی کمی نیز دارند) را می‌توان واداشت تا خمیدگی قابل توجهی داشته باشند. کاسپاریان می‌گوید: «با این دستگاه، شما نخواهید توانست از پشت دیوارها به افراد شلیک کنید. البته نظامی‌ها قدرت تخیل بالایی دارند، در نتیجه احتمالا کاربردهای دیگری برای آن خواهندیافت».

منبع :http://www.khabaronline.ir/news-6624.aspx

شبيه سازي و بررسي ليزرهاي كوانتومي در ايران

 

با هدف استفاده در نانوالکترونیک نوری پژوهشگران ایرانی موفق به شبیه‌سازی و بررسی لیزرهای نقطه ‌کوانتومی شدند

پژوهشگران دانشكده علوم دانشگاه گيلان، طي پژوهشي با شبيه‌سازي ليزرهاي نقطه‌ كوانتومي، تأثير عوامل مختلف را در بهينه‌سازي عملكرد آن‌ها با كاربرد در مدارات و قطعات نانوالكترونيكي نوري مورد بررسي قرار دادند.

به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، محمدرضا منصوري، دانشجوي كارشناسي ارشد فوتونيك دانشگاه گيلان كه در تحقيقات پايان‌نامه‌اش با راهنمايي دكتر اسفنديار رجايي، استاديار دانشگاه گيلان موفق به اجراي اين طرح شده است، گفت: هدف از اين پژوهش، مطالعه و بررسي نقش پارامترهاي مؤثر در عملكرد ليزرهاي نقطه‌كوانتمي، از جمله مطالعه‌ تأثير پهن شدگي همگن و ناهمگن بهره‌ي ‌نوري در طيف گسيل ليزر است.

وي با تأكيد بر اهميت ليزرهاي نيمه رساناي نقطه‌ كوانتومي در فن‌آوري نوين، اظهار داشت: اين نوع ليزرها، اجزاي كليدي در فن‌آوري مخابرات نوري، نانوالكترونيك و نانواپتيك هستند و همچنين در بسياري از دستگاه‌ها، همانند ديسك‌هاي فشرده با ظرفيت بالا و چاپگرهاي ليزري، و از همه مهمتر در پزشكي و مخابرات فيبرنوري، كاربرد دارند.

منصوري با بيان اين كه شبيه‌سازي‌هاي نرم‌افزاري، امكان ساخت و توليد اين نوع ليزرها را در آينده‌ نزديك نويد مي‌دهد، اضافه كرد: معادلات مربوط به اين ليزرها، با استفاده از روش‌هاي عددي مورد بررسي قرارگرفت. بهترين و بهينه‌ترين روش ممكن براي حل اين معادلات، روش رانگ كوتاي مرتبه چهارم، در زمان‌هاي بالاتر از 8 نانو ثانيه است. با استفاده از حل استاتيكي و ديناميكي اين معادلات مي‌توان، مشخصه‌هاي ليزر از قبيل چگالي جريان آستانه، روابط توان جريان، بهره‌ي ديفرانسيلي، پاسخ مدولاسيون و پهناي باند را براي عملكرد بهتر ليزر، بهينه كرد.

منبع: http://ph-a.blogfa.com/post-89.aspx

نور از همه پيشروتر در نوبل فيزيك

يک کاشف در عرصه فيبر نوري(چارلز کائو (Kao .K Charles) فيزيکدان چيني مقيم انگلستان ) و دو دانشمند  که در زمينه  نحوه تبديل نور به سيگنال هاي الکترونيکي تحقيقات و دستاوردهاي چشمگيري داشته اند(يليارد بويل، دانشمند  آمريکايي -- کانادايي تبار متولد 1942و جورج اسميت فيزيکدان متولد 1930 آمريکا) جوايز نوبل فيزيک امسال را به خود اختصاص دادند.

ادامه نوشته

ساخت ماهواره ناسا توسط یک ایرانی

 

   ناسا یکی از تاریخی ترین پروژه های خود را به استاد ایرانی MIT سپرده است. این پروژه که ساخت ماهواره بررسی رطوبت خاک و متغیرهای جوی است پس از5 سال توقف به توصیه آکادمی ملی علوم آمریکا از سرگرفته شد. پروفسور انتخابی درگفتگو با "مهر" به تشریح پروژه پرداخته است.

   پروفسور دارا انتخابی گفت : طی سالهای گذشته که شاید بالغ بر دو دهه می شود عمدتا از داده های ثبت شده از سایر ماهواره ها و مدارگردها برای بررسی رطوبت خاک و متغیرهای وابسته به آن استفاده می کردم. این داده ها عمدتا در هواشناسی و مهندسی آب کاربرد دارند اما پس از چند سال به این نتیجه رسیدم که این اطلاعات کافی نیستند و باید به فکر ساخت ماهواره ای جدید با قابلیتهای متعدد بود.

   وی افزود: پس از مطالعات گسترده به فکر ارائه طرحهایی درخصوص ساخت ماهواره ای جدید افتادم که حاصل آن ماهواره SAMP است. در این فناوری نوین از ریز امواجی با فرکانس 4/1 گیگا هرتز استفاده می شود.

   این دانشمند ایرانی افزود : در فناوریهای فعلی از ریز امواجی نظیر نور مادون قرمز و نورهای قابل رؤیت برای بررسی متغیرهای جوی استفاده می شود اما برای مشخص کردن میزان رطوبت خاک مناسب نیستند و علت آن نیز این است که جو زمین این نوع امواج را از بین می برد.

   پروفسور انتخابی افزود : اما ریز موجی که در این ماهواره مورد استفاده قرار می دهیم از حساسیت بالایی برای بررسی سطح زمین برخوردار است و در عین حال اتمسفر نیز تأثیری بر آن نمی گذارد.

   رئیس آزمایشگاه Parsons مهندسی و علوم زیست محیطی دپارتمان مهندسی محیط زیست دانشگاه MIT در ادامه به مهر گفت : از سال 2000 میلادی همکاری ما با ناسا شروع شد. این همکاری شامل حضور 14 دانشمند از این آژانس و دانشگاه MIT بود. در ادامه تحقیقات اولیه با هدف پرتاب ماهواره در سال 2009 میلادی آغاز شد.

   وی افزود : ایده ما از میان 20 پروژه پیشنهادی به ناسا برگزیده شده بود اما متأسفانه در سال 2005 ناسا مجبور شد تا به دلیل نگرش گسترده خود به سوی بازگشت به ماه و سفر به مریخ بودجه های تحقیقاتی خود را تعدیل کند و از این رو پروژه این ماهواره نیز به نوعی قربانی آن شد.

   این دانشمند ایرانی افزود : اما در سال بعد از آن بود که آکادمی ملی علوم آمریکا به حمایت از پروژه ما درآمده و به ناسا توصیه کرد که با توجه به تداوم فرآیند گرمایش زمین و اهمیت تحقیقات مربوط به محیط زیست زمین این پروژه تداوم داشته باشد.

   وی افزود : پروژه ساخت این ماهواره اکنون شتاب جدی به خود گرفته و پیش بینی می کنیم تا سال 2012 به مدار زمین پرتاب شود. با توجه به اینکه تنها 4 سال دیگر زمان باقی مانده تلاش تیم تحقیقاتی این پروژه مضاعف شده است.

   پروفسور انتخابی گفت: ماهواره SAMP با بودجه هنگفت 340 میلیون دلاری ساخته می شود. این ماهواره 600 کیلوگرم وزن داشته و از دو بخش راداری و رادیومتری ساخته شده است. این ماهواره همچون چتری در راکت جاسازی شده و پس از پرتاب به فضا باز می شود.

 

   وی ادامه داد : قرار است این ماهواره در مدار 670 کیلومتری زمین قرار گیرد و SAMP هر 110 دقیقه از قطبهای زمین عبور کرده و هر 2 تا 3 روز نیز تمام سطح زمین را مورد بررسی دقیق قرار می دهد.

   پروفسور انتخابی در خصوص اهمیت بررسی رطوبت خاک گفت: بررسی رطوبت خاک در حکم آچار فرانسه ای برای بررسی دقیق چرخه های کربن، انرژی و آب در سراسر زمین است. رطوبت خاک متغیری است که این سه چرخه را به یکدیگر متصل می کند. این ارتباط از طریق کنترل بر تراوشات گیاهان و تبخیر صورت می گیرد.

   آزمایشگاه پیش رانش جت در پاسادنای کالیفرنیا مرکز فرماندهی این پروژه در ناسا است. در این میان مرکز پرتابهای فضایی گودارد ناسا نیز همکاریهای لازم را با این پروژه و پروفسور انتخابی دارد.

   دارا انتخابی پروفسورموسسه تحقیقاتی آب دپارتمان مهندسی عمران و مهندسی محیط زیست استکهلم ودپارتمان زمین شناسی و هواشناسی و علوم نجومی است که در حدود 20 سال است که در آمریکا به تدریس در دانشگاههای معتبری نظیر MIT مشغول است.

 منبع:انجمن هوافضا

*به نقل از http://articlesinfa.blogfa.com

مطالب بیشتر در مورد پروفسور انتخابی (انگلیسی) http://cee.mit.edu/entekhabi 

 

ايران درفناوري نانو ۳۵پله صعود كرد

مجتبي شريعتي‌نياسر رئيس انجمن نوفناوري ايران گفت: ايران با ۳۵ پله صعود در بين كشورهاي داراي فناوري نانو جايگاه ۲۵ را به خود اختصاص داد.

رئيس انجمن نانوفناوري ايران امروز در گفتگو با فارس در تبريز افزود: جمهوري اسلامي ايران در سال ۲۰۰۰ ميلادي شصتمين كشور داراي فناوري نانو بود كه هم‌اكنون اين رقم به جايگاه ۲۵ رسيده است.كشورمان هم‌اكنون در بين كشورهاي اسلامي در فناوري نانو مقام نخست را دارد در حالي كه در سال ۲۰۰۰ ميلادي رتبه شش را دارا بود.

وي در پاسخ به سئوالي در خصوص عوامل اين پيشرفت‌ها گفت: ظرفيت‌هاي بالاي علمي دانشجويان، محققان، استادان و جوانان اين مرز و بوم سبب شد تا اين موفقيت‌ها حاصل شود.

شريعتي اظهار داشت: در طول هفت سال گذشته بيش از يك هزار و ۱۰۰ مقاله علمي در سطح بين‌المللي در مجلات ISI از سوي انديشمندان ايراني به چاپ رسيده‌ است.

وي با بيان اينكه در طول اين هفت سال ۴۰۰ طرح تحقيقاتي خاتمه يافته است، افزود: در اين مدت ۲۰ طرح تحقيقاتي نيز تجاري‌سازي شده است كه همگي حاكي از ظرفيت بالاي علمي جوانان كشورمان دارد.

رئيس انجمن نوفناوري ايران در خصوص برگزاري دومين كنگره بين‌المللي نانو در تبريز نيز گفت: اين دومين تجربه انجمن نانو فناوري ايران بود كه بعد از تهران در تبريز برگزار شد.

وي تصريح كرد: كنگره تبريز به لحاظ تعداد مقالات و ميهمانان خارجي و به طور كلي سطح علمي بسيار فراتر از كنگره تهران بود.

در دومين كنگره يك هزار و ۲۰۰ مقاله در ۱۲ محور به دبير‌خانه كنگره رسيد كه از بين اين تعداد ۵۶۶ مقاله پذيرفته شدند و ۱۴۰ مقاله نيز به شكل پوستر ارائه شدند.

رئيس انجمن نانوفناوري ايران حضور ميهمانان خارجي را در اين كنگره شايان توجه خواند و اظهار داشت: در دومين كنگره نانوفناوري از ۱۷ كشور جهان ميهمان داشتيم.

شريعتي نياسر از برگزاري سومين كنگره نانو فناوري در دانشگاه شيراز خبر داد و گفت: اين كنگره سال ۱۳۸۹ در دانشگاه شيراز برگزار خواهد شد.

به نقل از خبرگزاري آفتاب

طراحی كاغذ اكسيد گرافين توسط مهندسان

مهندسان موفق به طراحي كاغذ كربني نازكي شده‌اند كه از نظر
انعطاف‌پذيري، سبكي و استحكام، از نانولوله‌ها هم بهتر است.
به گزارش خبرگزاري فرانسه از پاريس، دانشمندان به سرپرستي "رادني راف" از دانشگاه نورث وسترن در شيكاگو شرح اين "كاغذ اكسيد گرافين" را در مجله نيچر منتشر كرده‌اند.
اين ماده از گرافيت گرفته شده و اكسيد شده تا تشكيل اكسيد گرافيت بدهد و سپس تصفيه شده و تشكيل لايه‌هايي با ساختار مرتب كه ضخامت هر كدام به اندازه يك ميكرون يا يك ميليونيم يك متر است مي‌دهد.
محققان با اين شيوه ورقه‌هاي كوچك كاغذ قهوه‌اي تيره تهيه كرده‌اند كه ضخامت آنها از يك تا ‪ ۱۰۰‬ميكرون متفاوت است و اين كاغذ را از نظر فشار و كشش با رقباي فناوري پيشرفته شامل كاغذ ‪ bucky‬كه از نانو لوله‌هاي كربني ساخته شده است مقايسه كردند.
كاغذ اكسيد گرافين، كيفيت فيزيكي استثنايي خود را مديون يك شبكه كاشي درهم قفل شده بي‌نظير در مقياس اتمي است.
اين كاغذ همچنين از ويژگيهاي جالب الكتريكي برخوردار است، بطوري كه فرايند اكسيداسيون، اين ماده را از يك حالت رسانا به عايق تبديل مي‌كند.
در آينده امكان انطباق اين ماده به شكل رسانا، نيمه رسانا يا عايق ميسر خواهد بود. همچنين امكان كنترل خواص الكتريكي بدون قرباني كردن خواص مكانيكي استثنايي وجود خواهد داشت.
اين كاغذ فويل مانند، كاربردهاي بالقوه بسياري به تنهايي يا در تركيب با پلاستيك ، سراميك يا فلز دارد كه نيازمند تقويت انعطاف پذيري است و بطور نمونه هواپيما، خودرو و ساختمانها را مي‌توان ذكر كرد.
همچنين مي‌توان از اين كاغذ در باتريها و ابرخازن‌ها استفاده كرد و ساختار شبكه‌اي بي‌نظير آن را مي‌توان شارژ الكتريكي كرد تا غشاهايي با نفوذپذيري قابل كنترل ساخت.
تاكنون فقط ورقه‌هاي آزمايشي اين كاغذ ساخته شده است كه هر كدام آنها حدود ‪ ۱۲‬سانتي متر ضخامت دارند. اما به عقيده روف توليد ورقه‌هاي بزرگ با توجه به ارزاني و فراواني گرافيت بسيار آسان است.
اين محققان در تهيه دسته جديدي از مواد موسوم به گرافين كه يك ورقه كربن با ضخامت فقط يك اتم است نيز پيشگام هستند.
خواص مكانيكي، حرارتي، نوري و الكتريكي گرافين استثنايي است.
از نظر فرضي ورقه‌هاي گرافين مي‌تواند از تمام مواد ديگر به استثناي الماس برتر باشد.

منبع : ایرنا

به نقل از:http://forum.iranblog.com/t25270/

انفجار خورشيدي و شفق قطبي

در 27 اكتبر ( 6 آبانماه 1387 ) انفجاري قابل توجه در خورشيد رخ داد.بر اثر اين انفجار يك توده از تاج خورشيدي به طرف خارج از سطح خورشيد روانه گشت.

اين انفجار در لبه غربي خورشيد روي داد كه رصد‌خانه خورشيدي (SOHO) آن را در هنگام  رصد هوايي  خود ثبت كرده است.احتمالا علت انفجار وجود لكه‌هاي خورشيدي موجود در قسمت دورتر  و يا رمبش رشته‌هاي مغناطيسي موجود در خورشيد  بوده  است.

 

 از طرفي اين جريان باد خورشيدي جدا  شده  شب گذشته زمين را مورد اصابت قرار داد.كه آتش‌بازي زيبايي از شفق قطبي قوي را در آلاسكا پديد آورد.

 

 

 

لانس پاريش اين عكس را از «اسكيلند» شهر كوچكي در 20 مايلي قسمت شمالي «فيربانكس» گرفته است. وي افزود شفق قطبي پديد آمده بسيار سريع و آراسته به حاشيه‌هاي صورتي بوده است.

انفجار اين باد خورشيدي و تاثير بر روي ميدان مغناطيسي زمين ادامه دارد و اين مي تواند منجر به طوفان‌هاي ديگر از ژئو مغناطيسي را در  زمين در  امشب پديد آورد. 

منبع: www.spaceweather.com

به نقل از: هوپا

ركورد شكنی فضاپيمای اوليس در مواجهه با دنباله دارها

 

وقتي كه 17 سال پيش فضاپيماي اوليس به فضا پرتاب شد مهندسان ودانشمندان مرتبط با پروژه مي دانستند كه بايد منتظر نتايج غير منتظره آن باشند.اين فضاپيما به جايي سفر مي كرد كه تاكنون هيچ وسيله ساخت دست بشر به آنجا نرفته بود يعني قطب شمال وجنوب خورشيد.هدف اصلي اي ماموريت بررسي جو خورشيد واثرات آن روي زمين بود. 

اولين يافته عجيب در سال 1996 رخ داد.در آن زمان نظر دانشمندان وحتي مردم را به خود جلب كرده بود.درحاليكه اين فضاپيما به رصد بادهاي خورشيدي مشغول بود ناگهان براي چند ساعتي دستگاههاي گيرنده آن نتايج عجيبي را نشان دادند.

ادوارد اسميت ازكارشناسان مي گويد با توجه به اينكه مابه رصد خورشيد مي پرداختيم اين حالت مارا تعجب زده كرد.به نظر مي رسيد كه ذرات خورشيدي تقريبا"  ناپديد شده وگازهايي كه در حالت عادي در  وجود ندارند پيداشده بودند.علاوه بر اين شكل  ميدان مغناطيسي نيز در منطقه تغيير كرده بود.

در آن زمان اين فضاپيما 480 ميليون كيلومتر يعني حدود سه برابر فاصله زمين تاخورشيد از دنباله دار ودم قابل مشاهده آن فاصله داشت.دانشمندان به اين نتيجه رسيدند كه آن چيزي كه مشاهده كرده بودند ذرات جداشده از دنباله دار بودند ٬با اين حساب اين دنباله دار طولاني ترين دم ثبت شده تا آن زمان توسط بشر را بهمراه داشت.

برخورد با دم يك دنباله دار كه ميتوانست يك بار طي يك عمر رخ دهد دوباره در سال 2004 تكرار شد .در اين زمان فضاپيما ذرات موجود در دم يوني دنباله دار مك نات-هارتلي را احساس كرد. اين بار فضاپيما مستقيما" از ميان دم دنباله دار عبور نكرد بلكه بدليل فعاليت خورشيد به شكل انفجار و پرتاب ذرات از سطح خورشيد ذرات مربوط به دنباله دار به سمت آن روانه شدند وفضاپيما توانست اثرات دنباله دار را كشف كند.اخيرا" نيز حادثه اي مشابه را در برخورد با ذرات ناشي از گزارش نموده است.

در سومين مواجهه فضاپيما با دنباله دار كه در فوريه 2007 رخ داد فضاپيما از ميان دم يوني دنباله دار مك نات عبور كرد ٬در اين زمان دنباله دار درفاصله 257 ميليون كيلومتري قرار داشت.فضاپيما توانسته بود حتي از اين فاصله زياد اثراتي از گاز ومولكولهاي جداشده از دنباله دار را ثبت كند.در طي اين حادثه سرعت بادخورشيدي كه در حالت عادي 700 كيلومتر درثانيه بود به 400 كيلومتر در ثانيه رسيده بود.

برهمكنش ميان بادخورشيدي وذرات موجود در دم دنباله دار به شكل تغييرات در ميدان مغناطيسي وسرعت ذرات يكي از زمينه هاي جالب و رو به پيشرفت علم ستاره شناسي بوده كه طي دهها سال نظر دانشمندان را به خود جلب كرده است.

منبع : پارس اسكاي

به نقل از http://www.avaxnet.com/showthread.php?tid=5111