اول: قانون‌هاي نيوتون حاصل استنتاج‌هاي رياضي نيستند بلكه تركيب موضوعاتي هستند كه فيزيكدانان از آزمايش‌هاي پُر شماري درباره‌ي چگونگي حركت اجسام آموخته‌اند (نيوتون از نظرات و مشاهده‌هاي بسياري از دانشمندان پيش از خود از جمله كپرنيك ، براهه ، كپلر و به ويژه گاليله استفاده كرد.) اين قانون‌ها به واقع بنيادي‌اند زيرا آن‌ها را نمي‌توان از اصول ديگر نتيجه‌گيري كرد يا به كمك اصول ديگر آن‌ها را به اثبات رساند.


دوم: قانون‌هاي نيوتون شالوده‌‌ي مكانيك كلاسيك‌اند (كه مكانيك نيوتوني نيز ناميده مي‌شود) و با استفاده از آن‌ها مي‌توان بيش‌تر انواع آشناي حركت را درك كرد. قانون‌هاي نيوتون تنها در وضعيت‌هايي كه شامل تندي‌هاي فوق‌العاده زياد (نزديك به تندي نور) يا اندازه‌هاي بسيار كوچك (همانند درون اتم) هستند نياز به اصلاح دارند.

    

سوم: تبيين قانون‌هاي نيوتون بسيار ساده است ، با اين وجود درك اين قانون‌ها و كار كردن با آن‌ها براي بسياري از دانش آموزان و دانشجویان مشكل است. دليل مهم اين امر آن است كه همه ی ما پيش از اين كه به مطالعه‌ي فيزيك بپردازيم سال‌هاي زيادي قدم زده‌ايم ، توپ پرتاب كرده‌ايم ، جعبه هل داده‌ايم و ده‌ها كار مشابه كه جملگي شامل حركت بوده‌اند را انجام داده‌ايم. به همين دليل نظراتي را بر اساس "عقل سليم" درباره‌ي حركت و عامل‌هاي ايجاد كننده‌ي آن به دست آورده‌ايم. ولي بسياري از اين نظرات مبتني بر "عقل سليم" قابليت تحليل منطقي را ندارند.

   

چهارم:  بخش بزرگي از كار ما در آموزش مکانیک و فيزيك آن است كه به یادگیرنده كمك كنيم تا تشخيص دهد كه چگونه بعضي اوقات اين نظرات بر اساس "عقل سليم" او را گمراه مي‌كنند و چگونه درك خود از دنياي فيزيكي را به گونه‌اي تنظيم كند كه با نتيجه‌ي آزمايش‌ها سازگار باشد. 

روح الله خلیلی بروجنی مهرماه 1388

منبع: http://sites.google.com/site/avangorg/newtonla